Pracownia Języka Staropolskiego
Słownik staropolski obejmuje polskie słownictwo od czasów najstarszych aż po r. 1500 z wyłączeniem imion własnych (te znalazły się w Słowniku staropolskich nazw osobowych). Są to wyrazy i wyrażenia z tekstów polskich oraz glosy z tekstów łacińskich - wydane drukiem lub pozostające w rękopisach. Każdy wyraz-hasło, jego znaczenia i formy gramatyczne, związki składniowe i frazeologiczne są objaśnione i zilustrowane zlokalizowanymi cytatami.
Słownik staropolski służy do badań naukowych przede wszystkim językoznawcom (polonistom, slawistom
i in.).
Jest także nieodzowny do badań dla historyków, historyków literatury, prawa, kultury duchowej i materialnej,
religioznawców, etnografów a nawet botaników i historyków medycyny. Jest to bowiem rodzaj encyklopedii
słownikowej polskiego średniowiecza o zasięgu narodowym, ale także światowym.
Ze słownika korzysta nie tylko nauka polska, ale korzystają z niego slawiści i poloniści na całym świecie.
