Na marginesie prac Słownika staropolskiego
W Pracowni, niezależnie od bieżących prac redakcyjnych, podejmowane były badania, które służyły usprawnieniu prac nad samym słownikiem.
W użytkowaniu Pracowni był niezwykle przydatny, opracowany w 1944 r., indeks wyrazowy. Udostępniano go również osobom spoza Pracowni, gdyż pozwalał się zorientować, czego można szukać w magazynie kartkowym. Niejednokrotnie, w wypadku haseł niewydanych, pozwalał badaczom dotrzeć do źródła, z którego mogli czerpać pełne konteksty.
Członkowie zespołu opracowali zestawienia tekstów, które miały od kilku do kilkudziesięciu odpisów. Zestawienia te ułatwiały prace nad hasłami, pozwalały na sprawniejsze odnajdywanie wariantów leksykalnych, morfologicznych czy fonetycznych. W ten sposób zostały zestawione w specjalnych teczkach teksty następujących źródeł Słownika staropolskiego: Dek (66 odpisów), Ojcz (20 odpisów), SalveReg (19 odpisów), Zdrow (18 odpisów), Msza (17 odpisów), Spow (10 odpisów).
W trakcie opracowywania Słownika przygotowywana była przez E. Belcarzową tzw. konkordancja biblijna Starego i Nowego Testamentu. Praca polegała na wybraniu polskich cytatów odnoszących się do danych miejsc z Biblii. Podstawę stanowił cytat łaciński z podaną lokalizacją, do którego były podpisywane (po wyszukaniu przez opracowujących hasła słownikowe) polskie wyrazy, wyrażenia, frazy ze źródeł.
W przygotowywaniu artykułów hasłowych wykorzystywane były tzw. ekscerpty paleografa. Są to nieopublikowane odczytania z rękopisów wyrazów polskich wraz z kontekstami łacińskimi, sporządzone m.in. przez J. Reczka, F. Wysocką, E. Belcarzową, Z. Wojasa, S. Kurasia, Z. Perzanowskiego.
Ponadto członkowie zespołu pomagali w kwerendach materiału staropolskiego wykonywanych przez pracowników naukowych z kraju i zagranicy oraz studentów.
Członkowie zespołu prowadzili także okazjonalnie wykłady z leksykografii dla studentów.
